Teksty adw. Agnieszki Metelskiej w “Antologii polskiego reportażu XX wieku”
Teksty adw. Agnieszki Ostrowskiej-Metelskiej, pochodzące ze zbioru “Pokuta po polsku” z 1996 r., znalazły się w drugim tomie “Antologii polskiego reportażu XX wieku”. Reportaże są zapisem codzienności środowiska inteligencji, które stara się odnaleźć w nowej rzeczywistości Polski po transformacji.
Sto polskich reportaży z XX wieku zebrał w dwutomowej antologii Mariusz Szczygieł. W przedmowie do tekstów adw. Ostrowskiej-Metelskiej, znalazł się fragment wspominkowy – pierwsze spotkanie obojga reportażystów odbyło się na początku lat 90-tych. Przyszła pani mecenas napisała wówczas tekst o ówczesnej, trudnej sytuacji dziennikarzy i reportażystów – rynek mediów także się zmieniał, a los wielu ludzi pióra był niepewny. Agnieszka Ostrowska-Metelska i Mariusz Szczygieł spotkali się wówczas rozmawiając o środowisku dziennikarskim i zastanawiając się co będzie dalej. Redaktor Szczygieł miał plan B – mógłby zostać marszandem. Redaktor Ostrowska-Metelska nie miała planu B – ale po latach okazało się, że to ona została adwokatem a on nadal jest reportażystą.
Teksty, które znalazły się w antologii, pochodzą ze zbioru “Pokuta po polsku”. Dotyczą środowiska inteligentów, którzy w latach transformacji ustrojowej starają się odnaleźć w nowej rzeczywistości i znaleźć swoją niszę na nowym rynku pracy. Choć są “milionerami” – nominały, którymi obracano to tysiące, setki tysięcy i miliony – to ledwo wiążą koniec z końcem, w sklepach są dostępne produkty, o których można było marzyć w okresie komunizmu, ale coraz mniej ludzi stać na zakupy. Ci, którzy próbują swoich sił “na swoim”, otwierając własne małe przedsiębiorstwa lub sklepy, borykają się z niedoskonałością przepisów i brakiem wsparcia ze strony państwa. Ostrowska-Metelska opisuje też Warszawę wczesnych lat 90. I niepokoje klasy robotniczej części mieszkańców.
Agnieszka Ostrowska-Metelska jest absolwentką Wydziału Prawa UW i Podyplomowego Studium Dziennikarskiego. W czasach studenckich związana była z grupą literacką “Stajnia” i teatrem studenckim w Hybrydach. W latach 70., 80. i 90. była reportażystką, współpracowała z wieloma tytułami. Jest autorką zbioru wywiadów “Szukanie puenty życia” (1991), “Gdzie diabeł nie może” (wspólnie z Ewą Nowakowską 1992) oraz tomiku poezji “Pamięć” (2008). W 1996 roku jej reportaże złożyły się na książkę “Pokuta po polsku”. Gdy w kraju zaczął “kurczyć się” rynek reportażu, wróciła do studiowania prawa. W 1994 roku zdała na aplikację adwokacką. Dziś prowadzi indywidualną kancelarię adwokacką, była rzecznikiem prasowym przy Naczelnej Radzie Adwokackiej. Wydała książkę o procesach politycznych “Adwokatura warszawska w latach nadziei i przełomu (1956-2009)”.
“100/XX. Antologia polskiego reportażu XX wieku”. Tom 1-2, red. Mariusz Szczygieł, Wydawnictwo Czarne.